Kwiejce 

Kwiejce – wieś w Polsce w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Drawsko.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego. 

Wiadomości ogólne 

Województwo 

Wielkopolskie 

Powiat 

Czarnkowsko-trzcianecki 

Gmina 

Drawsko 

Sołtys 

Tadeusz Wika 

Położenie 

52° 46.5'  N, 15° 57'  E

Strefa numeracyjna 

67 

Kod pocztowy 

64-733 

Tablice rejestracyjne 

PCT 

Położenie 

Wieś w środku Puszczy Noteckiej, 10 km na południowy wschód od Drezdenka, nad jeziorem Piast, przy lokalnej drodze z Chełstu do  

Piłki. W Kwiejcach znajdują się dwa ośrodki rekreacyjno-wypoczynkowe, pole namiotowe i mała gastronomia. 

Puszcza Notecka stanowi wielki kompleks leśny w Kotlinie Gorzowskiej ok. 135 tys. ha, porastający wydmowy

obszar międzyrzecza warciańsko-noteckiego, ciągnąc się na długości ponad 100 km od Santoka i Skwierzyny na 

zachód po Oborniki i Rogoźno na wschodzie przy średniej szerokości 20 km. 

Krajobraz puszczy urozmaicają potężne wały wydm, które tworzą labirynt dolin i pagórków 

Wysokość wydm wynosi średnio ok. 20 m, często jednak przekracza 30 m, a największą wysokość osiąga na 

Wielkiej Sowie – 42 m wysokości względnej i 93 m n.p.m. 

Centrum Puszczy to tereny ubogie w wodę, natomiast na pograniczu, nad Wartą i Notecią, zgrupowały się jeziora 

rynnowe stanowiące urozmaicenie, tzw. akcent w "morzu piasków". 

Drzewostan w puszczy pochodzi w zdecydowanej większości ze sztucznych nasadzeń zapoczątkowanych na dużą 

skalę w II poł. XIX w. Podstawową część stanowią jednolite co do gatunku i wieku ok. 70-letnie drzewostany 

sosnowe, miejscami z nikłą domieszką brzozy pokrywając ubogie obszary sandrów i wydm, zasadzone po inwazji 

motyla strzygoni choinówki, która zniszczyła puszczę w latach 1922-24. Ocalałe resztki starszego lasu,  

ok. 120-130 letniego, znajdują się m.in. w rezerwacie Cegliniec. Za najstarsze drzewo puszczy uchodzi dąb Józef  

rosnący w Marianówku (w pobliżu Sierakowa). 

Historia i zabytki 

Najstarsze wzmianki w dokumentach (z 1424 r.) dotyczą jeziora Queskie, przez które biegła wówczas granica 

Między Brandenburgią i Wielkopolską. Wieś powstała później i była wymieniona po raz pierwszy w 1592 r. 

We wsi zachował się neogotycki kościół z 1909 r. i stara zabudowa wiejska (szachulcowe chałupy i stodoły) z I połowy XIX w.